Pessoa: Wanneer de Lente Komt
Wanneer de lente komt
En als ik er dan niet meer ben
Zullen de bloemen net zo bloeien
En de bomen zullen niet minder groen zijn
Dan het vorig voorjaar
De werkelijkheid
Heeft mij niet nodig
Een enorme vreugde
Bij de gedachte
Dat mijn dood volstrekt onbelangrijk is
Als ik wist dat ik morgen zou gaan
En het was overmorgen lente
Zou ik tevreden gaan
Omdat het overmorgen lente was
Als dat haar tijd is
Wanneer dan zou ze moeten komen
Tenzij op haar tijd
Ik hou ervan
Dat alles werkelijk is
En alles zoals het moet zijn
Ja daar hou ik van
Omdat het zo zou zijn
Ook als ik er niet van hield
Daarom als ik nu ga
Ga ik tevreden
Want alles is werkelijk
En alles is zoals het moet zijn
Je mag bidden boven mijn kist
Als je dat wilt
Je mag zingen en dansen
Ik heb geen voorkeur
Voor wanneer ik toch geen
Voorkeur kan hebben
Dat wat zal zijn
Wanneer het zijn zal
Zal het zijn dat wat het is
Pessoa: Cuando llega la primavera
Cuando llegue la primavera
Y cuando me haya ido
¿Las flores florecen igual que
Y los árboles no serán menos verdes
Entonces fue la primavera pasada
La Realidad
No me necesita
Una gran alegría
En el pensamiento
Que mi muerte es absolutamente insignificante
Si supiera que iría mañana
Y era primavera pasado mañana
¿Me voy a quedar satisfecho?
Porque era primavera pasado mañana
Si ese es su momento
¿Cuándo tendría que venir?
A menos que en su tiempo
Me encanta
Que todo es real
Y todo como debería ser
Sí, me encanta
Porque sería tan
Aunque no me gustara
Es por eso que si me voy ahora
Voy a estar satisfecho
Porque todo es real
Y todo es como debe ser
Puedes rezar sobre mi ataúd
Si eso es lo que quieres
Puedes cantar y bailar
No tengo preferencia
Porque cuando no lo hago
La preferencia puede tener
Lo que será
Cuando será
¿Será que lo que es