Furra Furra

Furra, furra, fandangoa,
hortxe duzu fandangoa
geure gustokoa.

Gaur goizean jeiki naiz
suerte onean,
tanke bat topatu dut
neure kafesnean;
ez dakit zer daukagun
bake ala gerra
bainan nik badaezpadan
egin dut puzkerra.

Zerbait egitekotan
zuzen eta artez
zorri bat garbitu dut
ur pistola batez,
orain galdurik nago
beldurrez beteta
muniziorik gabe
gelditu naiz eta.

Neure arma bakarra
dut akordeoia,
hauspoari eraginez
dirudi leoia;
eskua jaten badit
on egin dezaion
Cervantsei holakorik
gertatu zitzaion.

Eta orain banoa
berriro ohera,
bila ez badatozkit
lolo egitera;
bihar ikusiko da
zer dagoen berri,
jakintsuenak ere
ezin du igerri.

Furra Furra

Furra, furra, fandango,
ahí tienes el fandango,
nuestro favorito.

Hoy me he levantado temprano
con buena suerte,
he encontrado un tanque
en mi cafetera;
no sé si tenemos
paz o guerra,
pero si me provocan
hago un desastre.

En algo que hacer
con rectitud y habilidad,
he limpiado un destornillador
con una pistola de agua,
ahora estoy perdido
lleno de miedo,
sin munición
me he detenido.

Mi única arma
es el acordeón,
con el que influyo al corazón
parece un león;
si lo toco bien
me hace bien
como le pasó a Cervantes
con sus obras.

Y ahora me voy
a dormir de nuevo,
si no me encuentran
haciendo tonterías;
mañana se verá
qué hay de nuevo,
los sabios también
no pueden nadar.

Composição: